"Mijn vurige wens is verzwegen te worden"Dichter Hans Verhagen heeft de P.C. Hooft-prijs 2009 gekregen, een oeuvreprijs die dit jaar bestemd is voor poëzie. De prijs werd traditiegetrouw uitgereikt tijdens een feestelijke bijeenkomst in het Letterkundig Museum in Den Haag.
De P.C. Hooft-prijs voor Letterkunde behoort tot de belangrijkste literatuurprijzen in het Nederlandse taalgebied. De oeuvreprijs wordt jaarlijks afwisselend toegekend voor proza, essayistiek en poëzie. Aan de prijs is een bedrag verbonden van 60.000 euro, deels te besteden aan een literair project.
Hans Verhagen, ook bekend als journalist, filmer en schilder, debuteerde als dichter in 1963 met ‘Rozen & Motoren’. Daarna volgden onder meer ‘Sterren Cirkels Bellen’ (1968) en ‘Duizenden Zonsondergangen’ (1971). Met onder anderen Armando en Hans Sleutelaar vormde hij begin jaren zestig de redactie van Gard Sivik en De Nieuwe Stijl. Vanaf de jaren tachtig werd hij door zijn schilderkunst in beslag genomen, maar het laatste decennium beleefde hij zowaar een come-back als dichter, met bundels als ‘Moeder is een rover’ (2004), ‘Draak’ (2006) en ‘Zwarte gaten’ (2008). In 2003 verscheen ‘Eeuwige vlam’, zijn voorlopige verzamelde gedichten.
‘Zowel in de jaren zestig als in de 21ste eeuw schreef Verhagen verbluffend goede poëzie’, oordeelde de jury.
Er is van Verhagen wel gezegd dat hij als een kameleon door de letteren schiet, maar aan een gedachte uit zijn beginperiode is hij onvoorwaardelijk trouw gebleven: alles in de wereld heeft hetzelfde recht op ‘poetry emotion’. En zo blijft dat wat hem in zijn beginperiode nieuw maakte, ook nu nog steeds zijn eigenheid bepalen. Zijn dichterschap staat niet in dienst van principes, maar put voortdurend uit de complexe werkelijkheid.
In zijn recentste bundel schreef de dichter: ‘Mijn vurige wens is verzwegen te worden’. Dat zal mooi niet lukken. We scharen ons graag achter de wijze woorden van Lucebert: ‘Hans Verhagen is zondermeer een groot dichter’. Vanwege zijn humor, zijn engagement, zijn poëtische durf en eigenzinnigheid verdient hij ten volle de P.C. Hooftprijs 2009.
Domoren en dromers
De grote roergangers van deze tijd,
alle rimpels met zich dragend van de levenszee,
vrezen geen verzet van de domoren van het verstand:
‘wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee’.
Maar wie met de onvervalste wijsheid van een ongeschoolde
en van droom en drift doortrilde hand
de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven
in de regenbogen –
die beschouwt de gangster aan het roer als vijand.
