Waar geen haan naar kraait, daar piept James Ensor:
Ach hoe verleidelijk het ei
hoe het houdt van mij
hoe het kraakt en open breekt
en tegelijk dicht
mij met verve schildert met
slingers van verzen
confettisnippers van woorden
Och gij mensenstoet, poetst mijn blazoen niet op
maar kijkt en leest en viert de levenden
onder de doden
