Leonard Nolens wint VSB Poëzieprijs 2008

De Vlaamse dichter Leonard Nolens heeft in Amsterdam de vijftiende VSB Poëzieprijs 2008 gewonnen. Na Hugo Claus in 1994, is Nolens de tweede Vlaming die de prijs toegekend krijgt. Nolens krijgt de erkenning voor zijn bundel 'Bres'. Deze bundel was tien jaar lang een 'work in progress'. De vijf cycli in deze turf verschenen al eerder verspreid over evenveel bundels.

'Leonard Nolens spreekt in Bres met vele stemmen die hij samenbrengt in 'Wij'. De gedichten zijn filosofisch, cultuurkritisch en zelfrelativerend. In messcherpe formuleringen geeft de dichter een tijdsbeeld, tekent hij een generatie', oordeelde de jury. 'De eerder gepubliceerde reeksen gedichten krijgen in Bres een geheel nieuwe zeggingskracht. Deze dichtbundel is een monument ter ere van de twintigste eeuw'. De volledige laudatio van de jury kan u nalezen op de volgende link:

http://www.vsbpoezieprijs.nl/downloads/Laudatio.doc

De prijs houdt een bedrag in van 25.000 euro en een sculptuur van Linda Verkaaik.


III, 17

Wij waren weinigen.
Wij waren sommigen.
Wij waren enkelen.
Wij waren anderen.

Wij speelden geen rol in een rel
Van Europees formaat.
Wij kwamen niet op straat.
Wij kwamen niet op.

Wij sloegen een tent op van boeken en doeken.
Wij blokten in bibliotheken een moderniteit.
Wij klokten in bladmuziek het verbluffend effect
Van stilte – ze klinkt hier nog na.

Wij kapten uit studie en steen onze beelden.
Ze staan hier in rijen nog steeds overeind.
Ze gaan zich hier lezen hardop.
Ze vonden pas later hun partners in crime.

Wij waren geen dichterlijk thema van Mao.
Wij dachten, wij maken ons eigen gedicht.
Wij dachten, wij maken geschiedenis hier
In het geniep.


© Leonard Nolens

in het begin van jouw einde kon ik me wel vinden
en de illusie die wij samen verzonnen
was een schuilplaats voor mijn gedachten

ik wou niet enkel toekijken hoe je alle deuren
toesloeg dus opende ik ramen in de hoop
dat glas niet zou vluchten

al zou blijken dat ik was vergeten hoe fragiel
jouw vingers zijn en hoe onze handen telkens
opnieuw verloren liepen

het lukt me nog altijd niet om jouw leven
echt te beleven maar in doen alsof
word ik steeds beter

© Soo Mee Provoost