Een vreemde snoeshaan?
Een rare kwast?
Een maker van maffe maskers?
Een fervente fantast?
Een felle fatalist?
Een schuimbekkende scepticus?
Een schaterende satiricus?
Een geniale antichrist?
Een aureool van smarten?
Een schilder van pantomimes?
Een messias van marines?
Een ster der zee tegen de verstarden?
JAMES ENSOR (1860-1949)
was alles tegelijk: hanig en eenzaam,
baron en bohemien, middenstander
en misverstand, een peintre maudit
die de wereld bespiedde vanuit
zijn ivoren vuurtoren in Oostende.
Als extravagant artiest veroorzaakte hij
een golf van vernieuwing in de kunstscène
van het laatste kwart van de negentiende eeuw.
De storm in zijn hoofd baarde
een beklemmend en woelig oeuvre,
een geverfde wereld van maskers en schedels.
Op de planken van Ensors atelier
speelde zich een tragikomedie af
die de kunstenaar met verve (Pro Luce) had geregisseerd:
Ensor was van niemand. Niet eens van zichzelf.
Dichters weten dat. Dichter dan in de buurt komen woorden nooit.
Het krakende ei is op zoek naar 13 pogingen om dichter bij Ensor te kunnen komen, 13 gedichten om zijn oeuvre te doen oplichten. Alleen dichters kunnen dat. Vandaar dat we ze nu, meer dan ooit, nodig hebben. Zij die zich geroepen voelen om in hun pen te kruipen, zichzelf kunnen relativeren en het werk van Ensor een nieuwe dimensie willen geven, sturen een seintje naar hetkrakendeei@gmail.com tegen vrijdag 9 oktober. Het ei zendt u dan een mail met de nodige info om tot broeden te kunnen overgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten