Nachtgezicht, een literair-muzikale voorstelling

Het is bijna zover! Het krakende ei staat op het punt open te breken en voor het tweede jaar op rij naar buiten te treden. Een nacht barstensvol poëzie over de poëzie van de nacht.

Op woensdag 11 mei om (n)acht uur 's avonds kunt u zich vergapen aan een schare dichters en andere artiesten in de Koninklijke Gaanderijen (Albert I-Promenade 74) te Oostende. Kaartjes zijn te verkrijgen aan de receptie van het Onze-Lieve-Vrouwecollege Oostende. Voor (n)acht euro krijgt u van ons een onvergetelijk Nachtgezicht met aansluitend een natje en een droogje voorgeschoteld. Kippenvel verzekerd!

Donker lichtspel

Je speelt een dubbelrol
duister en licht

we slijpen het licht aan duister

zonder donker geen licht
zonder licht
niets dat groter is

een waardige balans in strijd

zoals licht likt aan de nacht
zo slokt het donker licht op

en verdwijnt


© Ynne De Wever

(Geschreven in het kader van het project 'Nachtgezicht')

Verwachtingspatroon van een prinses zonder kroon

Avondrood overheerst
alles

ik zie haar
hoor haar
voel haar

in mij vallen

woorden vervliegen
stemmen vervagen
een vergeten verlangen verschijnt

ziltzoekende zondaar
kijk me aan en wacht
voel hoe de dag verdwijnt

kleur mijn duisternis
nog deze nacht


© Jade Hoornaert

(Geschreven in het kader van het project 'Nachtgezicht')

Tijdloos

urenlang
staarde ik voor me uit
probeerde ik sterren voor me te winnen
al kwamen die nooit binnen handbereik

bleven treiterend ver weg

de maan was mij te groot
liet ik onberoerd
meermaals reikte ik mijn hand uit
urenlang

de nacht verspilde mij


© Bo Alfaro Decreton

(Geschreven in het kader van het project 'Nachtgezicht')

Donker
licht
en alles wat daar
tussen ligt
schreeuwend grijs
krijsend blauw
jankend geel
en schrijnend groen
achterlijk bruin
brandend oranje
spuwend zwart en
verraderlijk wit
brakend roze

In de donkere nacht
zijn wij niet alleen
het schreeuwende grijs van de steeg dat in krijsend blauw van de ondergaande hemel is omhuld
jankend geel daalt ook de einder, trekt schrijnend groen uit de bladeren van bomen die achterlijk bruin blijken te zijn
brandend oranje van zwartspuwende vlammen die uitslaan in een verraderlijk wit licht
brakend roze drab klettert uit de mond van de dronken maatschappij, die met heel zijn gewicht te pletter stort op het schreeuwende grijs van het trottoir
krijsend blauw water overspoelt de dijken vol lieden, ongestoord en verdronken in waanzin
jankend geel zijn de kranten die dagelijks schrijven over geweld, moord en doodslag
schrijnend groen is het gras dat niet meer groener is aan de overkant maar stilaan achterlijk bruin wordt door de verplettering van zijn vertrappelaars
brandend oranje zijn de monden van de criticasters, die niets liever doen dan zwartspuwen over alles en nog wat
verraderlijk wit zijn de wolken die wij zien wanneer wij omhoogkijken door onze brakend roze bril
donker in de nacht is het niet en we zijn niet alleen


© Reuben Martens

(Geschreven in het kader van het project 'Nachtgezicht')

Daar staat ze dan
schuifelend trippelend glij ik
teen voor teen haar richting uit

Ze kijkt weg, herkent me niet
en ik, schoorvoetend, durf niet meer
en toch ben ik een man met een plan
zo kent ze mij

Was dat het zwiepen van haar ogen
als een ongenadige en geile zweep
ze tracht me te verleiden tot één
van haar vele escapades

zoveel gebeurd, zo snel vergeten
samen, maar eigenlijk gewoon alleen

Onberoerd ga ik verder
sla op hol en ren en zij
verdwijnt steeds verder
en ik kom dichterbij
zo duister was ze nog nooit

Plots tuimel ik en grijp
haar sluier, ruk hem af
en duw mijn lippen op haar

ze tolt, de nacht


© Sam Ecker

(Geschreven in het kader van het project 'Nachtgezicht')