dinsdag 5 juni 2007

Gedicht verwijderd.

© Soo Mee Provoost

6 opmerkingen:

Het krakende ei zei

Dit gedicht komt over als een enigszins kordate smeekbede (of moeten we het 'oproep' noemen?) van iemand die het geluk herzien wil door de ogen van de ander. De vraagstelling op het einde laat ons - net als het fictieve 'ik' - verweesd achter met een prangende vraag. Is hier nu een dilemma die geen dilemma is of wil dit alleen maar herbenoemd?

Niels C. zei

Petje af voor dit heerlijk stukje poëzie.
Heb ik graag gelezen.

Niels

Domien zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Emmeline zei

Mooi gebruik van stijlfiguren moet ik wel toegeven :), viel me op :)... zoiets maakt het gedicht natuurlijk, maar een overdaad is ook niet goed... Niet dat dit bij jou echt het geval is...
Ik vind het een heel mooi gedicht, echt knap!! wel heb ik het gevoel dat er wat met mooie woordjes gegoocheld wordt, maar ach ja, 't is poëzie éh ;)...
Vraag me wel af wat het '-' voor de laatste strofe doet, want écht noodzakelijk vind ik het niet...
Sterk Soo Mee, Sterk ;)...
Xx

Domien zei

Fantastisch!

Voor mij ben jij de clown van de poëzie; iedereen vindt je geweldig, en ook omdat je als geen ander kan jongleren met onze woordenschat.

Kan er nog een pluimpje bij op je mooie vacht want dan wil ik je er zo één geven!

soo mee zei

Het '-' is niet noodzakelijk, maar alles samen beschouwd is er weinig noodzakelijk.