Soms wil ik het je zeggen
Soms schreeuw ik het haast uit
Maar er is altijd iets in je blik
Wat mij de lippen sluit
Wat als je 't niet wilt weten?
Wat als ik 't me berouw?
Wat als je 't me nu kwalijk neemt,
dat ik nog altijd van je hou?
© Jordy Vanderstukken
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
De kern van het leven gaat verloren wanneer tegenstellingen opgeheven worden, wanneer de slingerende beweging tot stilstand komt. In dit gedicht schreeuw je het uit, niet van de pijn, wel van de twijfel (had dat maar gekund!). Hoe het onuitgesprokene greep krijgt op je leven en je de keel toeknijpt, en je met al die vragen achterblijft, in de naam van de liefde. Het is een aanslag van de twijfel op de tegenstelling tussen liefde en pijn (omwille van de afwezigheid van liefde). Hoe wordt dit gemis (een onbeantwoorde liefde) alsnog vervuld? Hoe krijg je het onuitgesprokene toch nog uitgesproken? Hoe krijg je de slinger weer in beweging?
Een reactie posten