Beste Caterina
Een uitgepuurd en bij uitstek melancholiek gedicht waarmee je de lezer volledig ontregelt en hem 'unheimlich' doet rillen.
Onmiddellijk valt op hoe het gedicht cirkelt rond de contrasterende woordparen licht-donker, vol-leeg, binnen-buiten. Het lichaam als leeg omhulsel is slechts een instrument dat werktuiglijk een handeling verricht. Je wezenlijke ik blijft achter. Elk woord is gewikt en gewogen en kent zijn juiste plaats. Mooi hoe je eerst rust (statisch) inbouwt door resp. 'vol' en 'leeg' geïsoleerd op een volgende regel te plaatsen en dan beweging (dynamisch) suggereert bij het naar buitengaan door de trapstructuur van de verzen.
Ondanks de zakelijke zinnen, gespeend van enige lyriek maakt dit gedicht een ernstige emotie los. Hier wordt overzichtelijk en pakkend een verschrikkelijke ramp geschetst. De lezer tast in het duister over de voorgeschiedenis, over tijd en ruimte. Het gedicht heeft het immers over het hier en nu, waarbij de ik-figuur eenzaam het vertrouwde moet achterlaten, net zoals de slotregel de lezer compleet verweesd achterlaat.
Geen geringe lading voor zo'n kort gedicht dat enkel via een kleine virtuele reis te bereiken is:
http://users.fulladsl.be/spb16507/hetkrakendeei/
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Heel erg mooi gewerkt met die contrasten. Deze straalt iets uit, het maakt een gevoel los bij de lezer...
Zonder veel tierlantijntjes bereik je me en weet je me te raken...
De kracht van de woorden, gecombineerd met de subtiele vorm, dat is wat dit gedicht sterk maakt...
Knap!!
Xx
Dit is niet slecht, dit is helemaal niet slecht!
Mooi gedicht, ik moest hem wel enkele malen lezen voor ik het kon appreciëren. Ik vind het een zwaar gedicht mag het mag er wel wezen.
Niels
je kent mijn mening al over het gedicht, ik vind het een van je beste gedichten, gewoonweg om het feit dat dit een van de weinige is waar je niet veel te veel beelden op elkaar stapelt maar er gewoon ééntje neemt en die dan ook sterk benadrukt.
Over het gevoel...het is een herkenbaar en tegelijk walgelijk gevoel die je gedicht meebrengt bij de lezer, en dat is positief! Het ene beeld spreekt vorr mij ook boekdelen ^^
schitterend!
Andries
Een mooi gedicht Caterina.
Bijna filosofisch-platonisch, over het onderscheid lichaam-"ziel".
Bovendien vind je er enkel eenvoudige, alledaagse woorden, die toch een diepere inhoud krijgen. Doe zo voort!
BH
Een reactie posten