Beste Andries
Op een lichtvoetig vanzelfsprekende manier toon je hoe leven in verzen hoort te dansen, hoe het spel tintelend dient gespeeld en je doet dat - getuige de kleuren -met verve (al is de functionaliteit van dat kleurgebruik niet altijd even doordacht en dus eerder effectbejag).
Paul Van Ostaijen heeft op de kaart van de poëzie een nieuwe route uitgestippeld met veel grillig en onweerstaanbaar vreemd gevormd bochtenwerk. Uitgerekend daar treffen wij jou aan en tegelijkertijd ook weer niet. De revolutie die Van Ostaijen teweeg heeft gebracht is te danken aan de vorm. Woord voor woord (in plaats van traditioneel de versregel als bouwsteen van het gedicht) zal de lezer worden geschokt. Daar gaat het om. Woord voor woord. De kernsplitsing van het vers en de energie die daarbij is vrijgekomen zorgt voor een bevrijding van taal.
Qua vorm kun je er niet omheen, maar qua thematiek horen wij hier toch een andere stem.
Meteen worden wij met verstomming geslagen en bij onze lurven het gedicht ingesleurd waar de woorden zingend klotsen en botsen op elkaar. Dit is geen papieren leespoëzie, de woorden zinderen, het gedicht keelt je strot, snijdt door merg en been . Je zegt de dingen niet, maar laat zien, horen en voelen: ‘ik sloeg je dromen’. De taal is zintuiglijk, maar daarom niet gratuit. Er wordt immers een betekenisveld geactiveerd waarbij de verbinding ‘sloeg’ – ‘wapen’ bedrieglijk eenvoudig voor de hand ligt, terwijl ‘stok’ als wapen ‘opgeslagen’ ligt in ‘stokte’. Met deze opening hou je de lezer gedurende heel het gedicht in een bloedmooie wurggreep tot je besluit dat wij genoegzaam de dobbelsteen van het lot van ons af mogen gooien (liefst zo ‘ver’ mogelijk) en het heft in eigen handen mogen nemen.
Waarvan akte.
Voor het gedicht van Andries kan je terecht op de volgende link:
http://users.fulladsl.be/spb16507/hetkrakendeei/
5 opmerkingen:
Hier kan ik maar één iets op zeggen: WAUW!!!
Schitterend gedicht en ook de manier van presentatie bekoort me wel.
Als je nog meer werk hebt, zeker posten!
N.
Deze tekst snijdt door merg en been, komt over en zindert na...
Erg sterk geschreven, een speciale stijl!
Maar ik vraag me af waarom je ervoor gekozen hebt... Waarom bijvoorbeeld nét die woorden groter, nét die woorden in een ander kleur?!
Ik hou er echt wel van, en het is echt wel een klassegedicht...
Maar ik begrijp het dus niet helemaal... Het lijkt me eerder gewoon voor de lol, het lijkt gewoon gedaan om een meerwaarde te scheppen, zonder enige link met de inhoud (het spijt me als ik dit verkeerd begrijp, maar zo interpreteer ik het)... Ik zou het heel graag begrijpen, want dit is echt wel prachtig, dus je mag me altijd eens mailen, of gewoon hier ook een comment posten ofzo!
Maar echt waar, hoe jij de dingen, je gevoelens zo mooi weet te verwoorden, chapeau!!
Xx
Het is niet slecht, maar het lijkt mij dat je die kleuren gewoon gebruikt hebt omdat het je leuk leek en niet omdat het echt een meerwaarde vormt voor je gedicht.
nja, het is misschien wat onduidelijk, maar ik heb het enigzins wel met een betekenis gedaan, het kleurgebruik...
Ik wilde een grens trekken tussen de beelden en het schrijven.
eventjes uitleg dan:
Je moet de kleuren eigenlijk afzonderlijk lezen.
Rood: Het rode duidt eigenlijk de ik-persoon tegenover de jij-persoon aan, ik zet voortdurend de dingen tegenover elkkaar: je dromen en je ogen, tegenover mijn polsen en mijn aderen (hier zie je al duidelijk dat de leefwereld van de jij-persoon meer denkbeeldig en idealistisch is dan de realistische wereld van de ik-persoon). Dan komt ineens "verbeten" en "haten" aan het bod, iets wat op het eerste zicht onduidelijk is, maar niettemin wel enige betekenis heeft: beide verbijten de ik-persoon en de jij-persoon iets. Jij verbijt die dromen, ik verbijt mijn pijn (weer de twee realistisch-figuurlijke werelden), hetzelfde met haten, maar dan omgekeerd: ik haat jouw dromen, jij mijn realistische kijk. Tenslotte wil ik met " (vergeet die dromen, genees mijn polsen) " eigenlijk zeggen dat het er niet toe doet, hoe verschillend wij ook zijn, nog steeds blijft het een wij...
Paars: De paarse aanduiding staat voor het leven. Het is paars omdat blauw en rood paars maakt. Het leven is een mengeling van wat rood is (het bloed van de twee tegenstrijdige denkwerelden en de frustraties daarbij, zie het als het onzichtbare in de personages) als wat blauw is (dat wat wij allemaal zien, de gesprekken en dat wat ik mag en durf zeggen tegen het jij-personage)
drukletters: de drukletters hebben weinig functie naar inhoud toe, vaak is het eerder een spelletje met de taal: O pen en dich T is het visueel sluiten van die zin, ik open het met een hoofdletter (een lange klinker: de "o") en sluit het keurig terug met een hoofletter (de korte en duidelijke medeklinker "T")
Leef - Leven, is spelen met het ww, BEN - BEN - KERN - ZIJN, is de korte "E" helder laten weerklinken en die doorbreken met een tweeklank die inhoudelijk van het zelfde werkwoord komt als "BEN"
VER gooi, lijkt me dan weer duidelijk: vergooien en VER weg gooien...
De hoofletters zijn veeleer bedoelt als beklemtoning van spel en taal. Het is eerder iets wat je moet voorlezen.
Zo, ik hoop dat wat duidelijkheid schept, ik besef wel dat het wat onduidelijk moet overkomen enzo, ik hou gewoon van extra dimensies in een gedicht ^^
Andries
het gevaarlijke aan goed zijn, of zelfs betere zijn, is dat het alleen nog minder kan worden...
en om die reden wens ik niet toe te geven dat je gedicht, of eerder woordenkolk, een van de beste is die ik tot nu toe gelezen heb (en ik las er al veel) Je uitleg bij deze reacties was overbodig, maar dat weet je wel. Want degene die de symboliek niet begrijpt, kan zich niet in jou verplaatsen. Weerom moet ik daarbij erkennen hoe een groot dichter jij bent (of kan worden). Tenminste als je durft falen. En met dat laatste wens ik je veel succes toe.
Hoogmoed komt voor de val, weten we uit Icarus, maar je kan niet groots worden zonder af en toe eens te vallen. Of, zoals je uit één van je gewaardeerde teksten hebt kunnen leren: -Gelukkig konden we onszelf beletten te ver te vallen, want hoger dan hoogmoed waren we nooit gegaan-
Dus, toon ons de wereld door jouw ogen, wanneer we ze zelf niet kunnen zien.
Een reactie posten