Beste Arnaud
Dit gedicht lijkt met zijn parallelle opbouw, eenvoudige woordkeuze, zijn spel met 'iets' versus 'niets', zo voor de hand liggend dat wij bijna de vreemde inhoud aan ons voorbij laten gaan, dat wij de bijzondere toestand die je hier beschrijft accepteren als iets vanzelfsprekends:
ik keek al zo lang naar iets dat mijn ogen het niet meer zagen
Maar het is vanzelf meer. Er staat nogal wat:
de wereld rond mij veranderde, vervormde, maar bleef leeg
De wereld en alle mensen daarop leven nauwelijks. Het lijkt of de aarde (ook al is die aan verandering onderhevig) nagenoeg tot stilstand is gekomen en of haar bewoners in een vacuüm leven. De ik-figuur ziet het met lede ogen aan. Alle woorden staan er simpel en precies, maar samen geven ze niets prijs. Het is een onheilspellende lijn die al in de eerste verzen wordt uitgezet:
ik stond al zo lang op iets dat mijn voeten het niet meer raakten
De ik-figuur is buiten zichzelf, uit zichzelf getreden. Van meetafaan is de vervreemding een feit. Wat de ik-figuur ziet en wat wij als lezer zien is hoe hij staat en vooral niet staat in de wereld. Aan de ene kant blijft het nuchter, aan de andere kant heeft het door de beklemmende sfeer iets koortsachtigs, alsof wij hallucineren. Op het einde zijn de tegenstellingen opgeheven en is de afstomping compleet:
'ik voelde,
niets
ik was van steen'
Dus toch iets.
Wie de vervreemding compleet wil, kan terecht op de volgende link:
http://users.fulladsl.be/spb16507/hetkrakendeei/
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
En hier worden alle woorden overbodig. Hier word ik echt stil van.
Ik heb dit zéér graag gelezen.. Subliem gewoon!
Niels
Dit gedicht intrigeert mij op de juiste manier. Dat opgaan in het leven, wat veel groter is dan jij en uiteindelijk voor een muur komen te staan waar slechts een paar dingen nog in kunnen helpen.
Het doet me wat denken aan het 'Il y a' van Levinas, doch is het nog anders. Ik krijg meer het gevoel dat het personage in dit gedicht geen oplossing zoekt, er gewoon in vergaat, en daarom is het des de dramatischer.
Maar dat heeft absoluut ook zijn schoonheid.
Een reactie posten