Als regendruppels tranen zijn, dan zijn het die van jou
open ik m'n mond en drink ik je verdriet
Als de wind adem is, dan is het die van jou
voel ik hem door m'n haren strelen en geniet
Als de lucht een spiegel is, dan zie ik jou
schijnt je lach je liefde door de wolken
© Eva Debruyne
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Je gedicht bevat enkele zorgvuldig gekozen beelden die je tot een mooi geheel hebt weten te scheppen. De natuur lijkt pas echt tot leven te komen in deze allesmeevoelende liefde waarin het gedicht zich spiegelt.
Heej,
Tof gebruik van metaforen. Maar ik vind het een ietwat cliché gedicht..maar hé..wat is er mis met clichés? Niets!
Ik weet niet hoe ik het anders zou beschrijven, ik vind het echt wel goed enkel zoals al vermeld wat cliché.
Niels
Vooral de laatste strofe vind ik heel mooi, de andere zijn wat voordehandliggend... Het is een mooi liefdesgedichtje, - helaas - zoals er al zo veel zijn... Maar liefde is al vanop zoveel (bijna alle) manieren benaderd, dus origineel zijn is soms heel erg moeilijk :)... Dat besef ik ook.
Ik vind het jammer dat de laatste vers in de eerste twee strofes rijmen, maar het lijkt niet bewust gedaan, want het wordt niet doorgetrokken (wat ook echt niet moet, dat zou het kapot maken)... Maar het is niet zo dat het stoort hoor...
een leuk gedichtje, met mooie beelden.
Xx
Ik denk dat het gedicht verkeerd wordt opgevat. Het gaat namelijk niet over de liefde tussen een jongen en een meisje, maar over iemand die een dierbaar persoon heeft verloren.
"open ik m'n mond en drink ik je verdriet" vind ik wel mooi gevonden
Een reactie posten